„Ukąszenie Pająka” Jennifer Estep

Niedawno ukazała się już siódma część opowiadająca o podbojach Gin Blanko, pseud. Spider – zabójczyni na zlecenie, która w każdej części podejmuje próbę przejścia na emeryturę. Z powodu różnych okoliczności jakoś jej się to nie udaje (z czego ja, osobiście, się bardzo cieszę). W Polsce wydano jak do tej pory jedynie pierwszą część – „Ukąszenie Pająka”, a cała seria nie jest zbyt dobrze znana nawet wśród fanów urban fantasy, dlatego zdecydowałam, że skrobnę o niej kilka słów i w kilku podpunktach wyjaśnię, dlaczego tak lubię czytać, kogo tym razem do zabicia ma Gin Blanco.

1. Poruszająca historia.
Wiele lat temu rodzina Gin Blanco została zamordowana, a ona sama była ofiarą tortur. Los zechciał, że spotkała na swojej drodze zabójcę na zlecenie, Fletchera, który przygarnął ją do swojego domu i traktował jak córkę. Fletcher szybko odkrył, że dziewczyna ma prawdziwy talent do zabijania, dlatego przekazał jej wszystko, czego jego samego nauczyły długie lata wykonywania tej profesji. Gdy zaczyna się historia, wiemy już że Spider to najlepszy płatny zabójca, jakiego można wynająć.

2. Silna kobieca postać.
Wszystkie fakty z punktu nr 1. sprawiły, że Gin to kobieta o bardzo mocnym charakterze. Nie jest bezbronną dziewką, którą można napaść w ciemnej alejce – jest raczej stworzeniem, przed którym z tych alejek powinno się uciekać. Jest silna, zdecydowana, inteligentna, wysportowana, seksowna i pewna siebie. Nie wychodzi z domu bez uzbrojenia w ukryty pod ubraniem zestaw pięciu noży i doskonale włada każdego rodzaju bronią, a co najważniejsze, świetnie gotuje. Czy ktoś inaczej wyobraża sobie ideał kobiety? 🙂

3. Manipulacja naszą moralnością.
Ktoś z tutaj obecnych lubi Dextera? Ja też. Ale przecież Dexter Morgan to zły człowiek – zabija ludzi, co czyni go niebezpiecznym przestępcą, prawda? Wszyscy zdają sobie z tego sprawę, a mimo to miliony fanów co odcinek trzyma kciuki, żeby tylko jego przestępstwa nie wyszły na jaw. Prawie nikt nie byłby zadowolony, gdyby do tego doszło – w końcu Dexter to nasz ulubiony bohater! Tak samo jest z Gin Blanco. Ona również zabija tylko tych złych gości (przynajmniej już teraz:P). Jest naszą bohaterką i mimo że wykonuje taki, a nie inny zawód, nie ma on większego znaczenia – i tak trzymamy kciuki za to, żeby udało jej się zabić, kogo tam konkretnie ma na celowniku. I co ten fakt mówi o nas samych? Warto się nad tym zastanowić. 🙂

4. Strzał w 10, jeżeli chodzi o moje poczucie humoru.
Mnóstwo sarkazmu, pojedyncze zdania, które niekiedy w mistrzowski sposób podsumowują scenę i świetne dialogi sytuacyjne. Stety i niestety nie udało mi się dopaść polskiego wydania, więc podam kilka cytatów, jakie naprędce udało mi się znaleźć w wersji oryginalnej. Cytaty te w niewielkim stopniu pokazują styl tej serii i pomyślałam, że może zobaczycie, w czym ja widzę jej urok.

“The two men stared at each other. Assumptions were made, judgments rendered, dicks measured.”

Luck hadn’t smiled on me tonight. Capricious bitch.

Gin: “This is an Aston Martin, Gin. You don’t run over dead bodies in an Aston Matin.”
Fin: „Tell that to James Bond.”

“The two men eyed each other. Assessing strengths. Looking for weaknesses. Measuring dicks once again.”

Na zakończenie. Czy jest to najlepsza seria z tego gatunku, jaką czytałam? Zdecydowanie nie, co więcej, daleko jej do uzyskania takiego statusu. Każda z części jest dość krótka (choć treściwa), akcja dosyć przewidywalna. Jennifer Estep pisze w bardzo prosty sposób, nie bawiąc się w porównania homeryckie ani ukryte przesłania, skupia się głównie na humorze, a jej styl pisania posiada kilka drażniących cech, przez które oczy czasami same się wywracają. Ale żadna z tych cech nie zmniejsza mojej sympatii dla tej serii. Poza tym, skoro wszyscy kochamy nieidealnych ludzi, dlaczego mielibyśmy nie kochać nieidealnych książek?

Moja bardzo zawyżona ocena:	5/5	Sprawdź cenę tej książki na: Polecamy! Bardzo atrakcyjne ceny!
Tytuł oryginalny:	Spider’s Bite
Cykl:	Elemental Assassin
Rok wydania pierwszej części:	2010
Gatunek:	urban fantasy